Knjiga uspostavlja teorijsku platformu za sagledavanje scenskog dizajna kao oblika profesionalnog delovanja, kao kompleksne strukture posebnih umetničkih i kustoskih praksi, ali i kao područja mogućih pogleda na vrednosti stvaralaštva, pa i života uopšte. Osim teorijskih postavki, prikazano je deset studija slučaja i ukazano na raznovrsnost ishoda, umetničkih formi i sredstava, različitost ambijenata u kojima su dela izvedena, vrste publike i javnosti kojima se obraćaju, kao i specifičnosti načina njihovog nastanka i raznovrsnost upotrebe medijskih linija. Na osnovu prikaza razvoja scenskog dizajna van prostora pozorišta, autorka ustanovljava i tri njegove ključne karakteristike – višemedijsku prirodu scenskog dizajna, posebnu ulogu prostora u delima scenskog dizajna i uspostavljanje specifičnog odnosa između izvođača i publike.
